Tijdens het uitstapje van gisteren is gebleken dat ik mij aardig heb verkeken op het aantal bezienswaardigheden waar ik naartoe kan op een dag. Om niet als een kip zonder kop rond te rennen om maar zoveel mogelijk te kunnen zien, besluit ik om een aantal dingen te schrappen en mijn tijd te nemen bij de bezienwaardigheden waar ik wel naartoe ga. Het is allemaal veel te mooi om er in een sneltreinvaart doorheen te sjesen! Nadat ik een nieuwe reisplanning heb gemaakt loop ik naar het station, wat tijdens de spits altijd weer een avontuur op zich is!
Bestemming voor vandaag is Fushimi Inari-Taisha. Deze schrijn is gewijd aan de Kami Inari (God van de rijst), en is een van de oudste heiligdommen van Kyoto. Dankzij de vele indrukwekkende torii galerijen behoort de schrijn ook tot een van de bekendste. Degene die de verfilming van Memoirs of a Geisha hebben gezien kennen vast wel de scene waarin de kleine Chiyo door deze torii galerijen rent. Een prachtig gezicht, helemaal op het grote doek, En toen ik deze film had gezien wilde ik dat ook.
Vrolijk door de torii galerijen huppelen zit er niet in, of het moet crowd surfing worden, want jemig de pemig wat is het super druk!!!! De eerste set van torii’s zijn vrij laag en voelen in deze drukte erg beklemmend. Ik wil niets liever dan heel snel hieruit komen! Gelukkig zijn er tussen de galerijen vele rustpunten waar je even een hapje kan eten, iets kan drinken of gewoon even kan uitpuffen. En helemaal fijn is dat de meeste mensen het na een paar galerijen voor gezien houden en dat het dus steeds rustiger wordt. Ik kan er nu dan ook echt van genieten! En vooruit, even een sprintje door de torrii’s, net als kleine Chiyo.
Omdat ik nu alle tijd heb wil ik de gehele trail lopen. Dit valt niet altijd even mee in deze hitte, want de paden zijn ongelijk en er zijn veel trappen op en af. Maar het is het waard! Onderweg word ik beloond met prachtige vergezichten en indrukwekkende begraafplaatsen en altaren. Het voelt heel spiritueel om hier te zijn.
Wat ik bij deze schrijn ook heel veel zie, zijn standbeelden van vossen. Deze vossen heten Kitsunes en staan symbool als boodschapper of beschermer van Inari.
Echter het allerleukste wat ik tegenkom vandaag zijn 2 kleine poesjes. Waar mama poes is weet ik niet, maar ik ben er inmiddels wel achter dat Japanners dol zijn op katten, dus deze twee ukkies worden ongetwijfeld verzorgd. Toch zou ik ze het liefst in mijn tas willen stoppen en mee naar huis nemen! Ik ben er nu ook achter dat kat in het Japans Neko is. Iets wat wel handig is zodat ik niet meer hoef te miauwen tegen vreemde mensen! En iets dat ik eigenlijk ook wel had kunnen weten gezien alle kattenspelletjes die ik op de tablet speel. Anyways, aan het einde van de trail trakteer ik mezelf op een lekkere kakigori (geschaafd ijs met een beetje siroop erover) en krijg ik er gratis een kopje matcha ijsthee bij.
Hierna pak ik de trein terug naar Kyoto. Zodra ik in de trein stap word ik gewenkt door een dame dat ik bij haar moet komen zitten. Ook in de trein is het erg druk, maar ze houdt een plaatsje voor mij vrij omdat ze graag haar Engels wil oefenen. De dame draagt een mondkapje, iets wat je hier erg vaak ziet. Ze verteld dat ze dit doet omdat ze verkouden is en andere mensen niet wil besmetten. Heel anders dan bij ons, waar mensen vaak niet eens de moeite nemen om hun hand voor de mond te houden als ze moeten niezen.
Aangekomen op Kyoto pak ik de bus naar Kiyomizu-dera. Dit is een houten Boeddhistische tempel uit de 8ste eeuw. Aan de voet van de tempel ontspringt een bron, vandaar ook de naam, wat Helder Water betekent.
De tempel is prachtig, maar het mooiste is toch wel het uitzicht over Kyoto. Adembenemend!
Tenslotte wandel ik door de wijk Gion, in de hoop om een echte Geisha te zien. Een echte zie ik niet, maar ik zie wel heel veel neppers. Dit zijn dames die zich voor een dagje hebben verkleed als Geisha. Ze zien er allemaal even mooi uit en dit wil ik tijdens een volgend bezoekje aan Japan ook doen. Want dat ik hier nog een keer terug kom is iets dat zeker is! Wie ik ook zie is Totoro. Ken je My Neighbor Totoro? Dit is een film van Hayao Miyazaki, die ook verantwoordelijk is voor films als Spirited Away en Howl’s Moving Castle, en ook wel de Walt Disney van Japan kan worden genoemd. Voor vertrek wilde ik graag naar het Ghibli museum, wat gewijd is aan Miyazaki’s werk, en ik baalde verschrikkelijk toen ik hoorde dat het museum tijdens mijn reis gesloten is voor onderhoud. Ik vind het nu dan ook extra leuk om hier in Kyoto ineens tegen Totoro aan te lopen! Het is dan wel een grote pop, maar ik ben in awe!
Helemaal happy ga ik terug richting mijn ryokan, en eet ik eerst een lekker hapje bij mijn favoriete tentje, Salute, voor ik mij vervolgens onder dompel in de onsen. Het was weer een dag om door een ringetje te halen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten