Geeking out in Tokyo

Vrijdag 27 mei 2016Voor de tweede keer deze reis regent het. Ik heb dus enorm geboft qua weer! Om deze druilerige dag zonnig te beginnen ontbijt ik ’s ochtends bij Eggs n Things met een pitaya bowl. Dit is zeg maar bevroren dragon fruit, wat een heerlijk papje wordt zodra ik het meng met granola, banaan en aardbeien. Met een lekker kopje hibiscus thee erbij ben ik klaar voor de dag!

Eerste stop (na het ontbijt) is Nakano Broadway. Dit is een overdekt winkelgebied speciaal voor geeks en nerds zoals ik. Waar de meeste Floridagangers het geweldig vinden om naar de Outlet Malls te gaan, loop ik daar altijd met een grote boog voorbij. Niks voor mij. Maar hier bij Nakano Broadway ga ik los! De vele piepkleine winkeltjes staan bomvol met allerlei merchandise uit Tokyo Disney Resort, maar ook met allemaal boeken, comics, collector items, anime, manga, Star Wars, speelgoed uit de jaren 50 t/m 90, … Noem maar op en ze hebben het hier. Geweldig!!! Vooral de winkels van RobotRobot en Mandarake zijn favoriet bij mij. Ik vind zelfs een sleutelhanger van Billy the Kitten van het spelletje Neko Atsume wat ik zo graag speel. Ik loop als een wilde door alle winkels en het duurt dan ook niet lang voor ik bepakt en bezakt met allerlei tasjes loop. Voordat ik helemaal doorsla hou ik het voor gezien en stap ik op de metro naar Shinjuku.

Hier breng ik een bezoekje aan het Tokyo Metropolitan Government Building. Reden is dat je hier gratis naar het observatiedek kan vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad. Er zijn vele torens en gebouwen waar je naar binnen kan, maar voor de meeste moet je betalen. En gratis is bij mij het magische woord, dus Tokyo Metropolitan Government Building it is!
Het is nog een stukje lopen vanaf het station en terwijl ik aandachtig sta te turen welke uitgang ik moet hebben, loopt er een Japanse man op mij af. Hij draagt een hoedje met daarop de Engelse vlag geborduurd. De man verteld dat hij met pensioen is, en omdat hij redelijk goed Engels spreekt spendeert hij nu zijn tijd op dit station om toeristen de weg te wijzen zodat hij zijn Engels kan blijven oefenen en het contact met de mensen niet verliest.

Aangekomen bij het TMGB kan ik kiezen uit de North Tower en de South Tower. Je kan beide bezichtigen, maar de torens zijn niet met elkaar verbonden en hebben een aparte entree. Ik besluit om eerst de North Tower te doen. De lift brengt me naar de 45ste etage, waar ik inderdaad op een prachtig uitzicht word getrakteerd! Het is jammer dat het nu zo regenachtig is, anders was het helemaal waanzinnig geweest!
De North Tower heeft ook een chique restaurant waar ik een verfrissend drankje drink en van het mooie uitzicht op de Tokyo Skytree geniet. Dit is het goede leven! Ik plaats gelijk een foto op FB en krijg meerdere reacties over de lekkere cocktail. Sorry mensen, deze cocktail is toch echt een glaasje Oolong ijsthee! Ik zit om 12 uur ’s middags nog niet aan de drank haha!
Hierna breng ik een bezoekje aan de South Tower waar het een stuk drukker is. Het uitzicht is echter net zo mooi!

Vervolgens ga ik naar Harajuku. Deze wijk staat bekend voor alle jongeren die hier gekleed in cosplay of gothic lolita en dergelijke rondhangen. Een feest om te zien! Ik loop over Takeshitastraat, en hier is het een waar shopwalhalla voor leuke aparte kleding. Gotta love Tokyo!
Wat ik hier ook veel zie, zijn eetkraampjes waar je een soort crepe kan kopen. Deze crepe wordt belegd met allerlei zoetigheden als ijs, taart, slagroom, chocolade en fruit, en wordt vervolgens opgerolt zodat je het uit het vuistje kan eten. Het glazuur springt spontaan van mijn kiezen als ik er al naar kijk!

Geen crepe voor mij, maar wel een lekkere float bij Pompompurin. Pompompurin is een hondje met een baret die uit hetzelfde huis komt als Hello Kitty. En omdat het een populair hondje is, heeft hij zijn eigen thema restaurant gekregen! Tokyo kent vele thema restaurants, eerder deze reis at ik al bij Alice in Wonderland, en eigenlijk is het een must om bij een bezoekje aan deze fantastische stad een keer naar een thema restaurant te gaan.

Aangezien Pompompurin qua voedsel niks vegetarisch op de kaart heeft staan, laat staan iets veganistisch, hou ik het bij een float. Dit is een glaasje limonade met onderin stukjes verse mango en bovenop een ijsbolletje versiert als het schattige hondje. Het gehele restaurant is dan ook super kawaii! Ik vind het zo leuk om hier even te zitten! En ik ben er niet eens naar op zoek gegaan, maar spontaan tegenaan gelopen.

Waar ik wel naar op zoek ben is het Kawaii Monster Cafe. Voor vertrek had ik van een FB vriend de tip gekregen om hier te gaan eten. Maar waar staat dat verdraaide restaurant nou? Volgens google maps ben ik ten hoogte van het restaurant, maar het enige wat ik zie zijn winkels. En dan valt het kwartje. Ik moet hier in Tokyo ook niet op ooghoogte kijken… Dit soort restaurants zijn altijd onderin een kelder of op een bovenste etage gevestigd. En jawel, om bij het Kawaii Monster Cafe te komen moet ik met de roltrap naar de 4e verdieping. Ik leer het nog wel een keer!
Helaas is het restaurant gesloten ivm een of ander evenement. No worries, dan kom ik morgen toch gewoon terug!

Ondanks dat ik goed mijn slag heb geslagen bij Nakano Broadway, is er toch nog een plekje in mijn koffer vrij voor een paar hebbedingetjes van de Alice in Wonderland winkel. Deze winkel heet Alice on Wednesday, omdat de eigenaren woensdag de meest saaie dag vinden en ze deze een beetje wilden opfleuren. Nou, dat is gelukt!
De entree van de winkel is werkelijk fantastisch! Er staan meerdere deuren, groot en klein, waarvan 1 kleine deur de ingang is. Je moet hier gebukt doorheen, net als Alice die haar wonderland betreed. En wow, de gehele winkel is 1 groot wonderland! Er hangen allerlei schilderijen aan de wand, met 1 speciale van de cheshire cat. De catterpillar is aanwezig, evenals de troon van de harten koningin. De winkel staat verder vol met de leukste spulletjes en ik kan het niet laten om hier een en ander te kopen. En waar je in Nederland tegenwoordig moet betalen voor een plastic tasje, krijg je deze in Japan nog gewoon gratis. Sterker nog, ze stoppen er zelfs 3 extra tasjes voor niks bij! Niet alleen bij de Alice winkel, maar echt overal! Als ik vraag waarom dat is, krijg ik als antwoord omdat de tasjes leuk zijn, ik ze kan uitdelen en zij op deze manier extra reclame krijgen.

Inmiddels heb ik aardig trek gekregen en ga ik op zoek naar een tentje om wat te eten. Onderweg naar Shibuya loop ik langs een klein restaurant wat er van buiten erg leuk uitziet en waar ze ook vegetarische curry hebben. Het restaurant blijkt een soort artistiek gebeuren, want zodra ik beneden naar het eetgedeelte ga zie ik dat alle tafels zijn voorzien van een tekenschrift en potloden. Ik kies een tafeltje met een mini R2D2, doodle wat in 1 van de schriftjes en schrijf een kort verslag over mijn mooie reis.

De Shibuya crossing is in het donker nog gaver dan overdag. Ik loop meerdere keren over het kruispunt en krijg een beetje een F&F Tokyo Drift en Lost in Translation gevoel. Where’s Bill Murray when you need him?!
Van een afstandje bekijk ik de gekte dat Tokyo heet en besef even heel goed wat voor mooie en bijzondere reis ik aan het maken ben. Zodra ik naar het metro station loop merk ik dat ik de paraplu ben vergeten die ik vanochtend gratis van het hotel had meegekregen en waar ik al de hele dag mee rondsjouw. Het is zeker 45 minuten geleden dat ik deze op de Shibuya Crossing heb laten liggen, en ik verwacht dat ie inmiddels een nieuwe eigenaar heeft gevonden. Tegen beter weten in loop ik toch terug naar het punt waar ik de paraplu had neergelegd. Tot mijn grote verbazing ligt de plu nog precies zoals ik hem had achtergelaten. Is dit echt zo’n grote verrassing? Nee, want Japan is super veilig en mensen komen niet aan spullen die niet van hen zijn.

Terug in het hotel geef ik mijn voetjes even rust in de zalige voetenmassage bak en spreek ik met een paar meisjes af om naar een karaoke bar te gaan. Dit zorgt voor grote hilariteit want geen van ons allen kan goed zingen. Maar we hebben schik en daar gaat het om!