Ondanks dat ik gelijk als een blok in slaap val, ben ik een paar uur later alweer klaar wakker. Jetlag in combinatie met Netflix. Want het blijkt dat de Japanse Netflix wel heel veel leuke films en series heeft! Maar aangezien de wekker al om 6:15 uur afloopt, is het toch beter als ik nog wat ga slapen.
Ik lijk wel gek om zo vroeg op te staan! Maar er staat een dagje Disney op het programma, en daar moet je op tijd aanwezig zijn.
Om half 8 ben ik fris en fruitig onderweg naar de bushalte. Het is een komen en gaan van bussen, en ondanks dat ik weet dat ik bus 8 moet hebben, is het mij totaal niet duidelijk waar deze bus stopt. Alles staat natuurlijk in het Japans aangegeven. Maar Disney is in alle talen hetzelfde, dus uiteindelijk vind ik de juiste busstop.
De bus doet er ongeveer een kwartier over en stopt vrijwel voor de ingang. Gisteren had ik Cinderella’s Castle, Space Mountain en Big Thunder al vanaf de snelweg zien liggen, wat eigenlijk heel bizar was. En het voelt nou weer zo raar. Aan de ene kant is het zo vertrouwd en bekend, en aan de andere kant is het een totaal vreemde wereld!
Omdat ik via internet al een kaartje had gekocht, kan ik meteen aansluiten bij de rij wachtenden voor de gate. En het is mij nu ook gelijk duidelijk waarom de TDR blog erop hamerde om minstens een uur voor opening aanwezig te zijn. Ik ben er stipt om 8 uur en er staat nu al een enorm lange rij om naar binnen te komen. En deze rij wordt met de minuut langer!
Om 9 uur mogen we naar binnen. Het valt op dat de castmembers allemaal een bordje omhoog houden waarop staat: “Walk, don’t run”. Niet dat dit enige nut heeft, want de Disney fans rennen de castmembers voorbij om zo snel mogelijk een fastpass voor 1 van de rides te kunnen bemachtigen. Ik doe mee met de menigte, want mijn missie is om een fastpass te halen voor Winnie the Pooh en daarna Monsters Inc te doen.
Het fastpass systeem in Tokyo is nog hetzelfde als het systeem in WDW van enige jaren geleden. Je duwt je kaartje in een apparaat en vervolgens rolt er een fastpass uit met daarop een tijdstip wanneer je terug kan komen. Een simpel en makkelijk systeem dat altijd werkt.
Zodra ik de fastpass voor Pooh in mijn handen heb, snel ik naar Tomorrowland voor een ritje met Sulley en Mike Wazowski. Helaas is deze gesloten. Ok, dan naar Star Tours want deze heeft nu nog maar een wachttijd van 5 minuten! Zoals gewoonlijk is het een geweldig ritje en ik vind het helemaal leuk dat BB8 en Finn zijn toegevoegd!
Ook Pooh’s Hunny Hunt is super! Deze ride is totaal anders dan in Amerika en is zo verschrikkelijk gaaf! Echt een must do als je naar Tokyo Disney gaat. Ik zit werkelijk te stuiteren in mijn honingpotje! Letterlijk, want het honingpotje schud flink heen en weer. Super!
De oldies but goodies zoals Pirates, Splash Mountain en Haunted Mansion zijn vrijwel gelijk aan WDW en Disneyland Anaheim, met als enig verschil dat er nu Japans wordt gesproken. Toch blijven sommige teksten nog gewoon in het Engels. Zoals “We wants the red head!” en “Be sure to bring your death certificate if you want to join us”.
Het leukste vind ik de Hippity Hoppity Springtime Parade. Deze parade is enkel in de lente te zien en heeft een ontzettend catchy deuntje, en de schattigheid (of ‘Kawaii’ zoals ze hier zeggen) druipt er vanaf! Alle characters en dansers hebben bunny oortjes en konijnen broekjes aan. Zo leuk! Op een gegeven moment staat de parade even stil. Dit is het moment dat de dansers een egg race gaan houden. Op de muziek van Offenbach’s Can Can springen ze in het rond met grote eieren op een lepel of aan een touw. Het publiek krijgt instructies om met de handen mee te dansen en de characters staan op de wagens met pompoms te zwaaien. De parade is twee keer te zien vandaag, en ik zit beide keren vooraan!
Ook de Happiness is Here Parade en Electrical Parade Dreamlights zijn ongelooflijk mooi! Maar de Hippity Hoppity bunnies hebben mijn hart gestolen! Het hele park is overigens waanzinnig mooi. Echt alles is af. Ik kijk mijn ogen uit!
Het voornaamste verschil met Florida is dat er hier geen Brazilianen rondlopen. De meest luidruchtige groep zijn nu de Amerikanen. De kreet: ‘Y’all think they sell turkey legs over here? I want a damn turkey leg!’, is al van verre te horen. De Japanners zijn erg rustig. Ze wachten netjes op hun beurt, knikken beleefd, lachen verlegen, zwaaien enthousiast met beide handen, en zitten tijdens de parade op plastic kleedjes. Dat ik met m’n kont gewoon op de grond zit wordt met enige afkeur bekeken, dus op een gegeven moment pak ik maar een parkmap uit m’n tas om daar op te gaan zitten.
Andere verschillen zijn Main Street USA, dat hier World Bazaar heet en geheel overdekt is. Ook the Enchanted Tiki Room is totaal anders. Pierre, Jose, Fritz en Michael hebben hier Polynesische namen als Mahaima en Wahea (of zoiets, ik heb de naambordjes niet goed gelezen). De bekende theme song wordt niet gezongen, en op een gegeven moment komt Stitch tevoorschijn die zichzelf tot Big Kahuna heeft gedoopt en met de ukelele een lekker deuntje speelt. Het is geheel in het Japans, op sommige liedjes na die in het Hawaiiaans zijn, maar bij binnenkomst krijg ik een tablet in mijn handen gedrukt waar de Engelse vertaling op te volgen is. Erg attent!
Tokyo krijgt ook de award voor beste snacks. Een Dole Whip heb ik niet gezien, maar ze hebben hier wel vele aparte smaken popcorn (curry, honing en soja saus, om maar even wat te noemen), churro’s met koffie smaak en zoete rijstballetjes in de vorm van de Toy Story Aliens. Nom nom nom!!!
Qua drukte valt het allemaal nog wel mee. Een aantal rides hebben lange wachttijden, maar over het algemeen kan ik overal vrij snel doorlopen. Echt heerlijk! En het weer zit ook mee. Het is droog, de zon laat zich regelmatig zien, niet koud, niet te warm. Gewoon ideaal weer om een dagje door het park te hoppen! Alleen het vuurwerk wordt gestaakt ivm harde wind. Maar dit vind ik niet zo heel erg. Ik geniet ook zonder vuurwerk volop!
Veel te snel is het alweer 22:00 uur en sluit Disneyland haar deuren. De bushalte is snel gevonden en de bus laat ook maar een paar minuten op zich wachten. Ik ben lekker snel weer op mijn kamer, waar ik het bericht hoor dat er vanavond een aardbeving in de omgeving van Tokyo Disneyland is geweest. Huh? Serieus? Ik heb er werkelijk niks van gemerkt! Ik weet wel dat Pinocchio ineens plotseling stil stond, maar zoiets gebeurd wel vaker. Een beving heb ik niet gevoeld. Gelukkig maar!
Inmiddels is het tegen twaalven en wordt het tijd dat ik mijn bed opzoek. Morgen loopt de wekker nl weer om 06:00 uur af voor een tweede dagje Disney. DisneySea om precies te zijn. En daar heb ik onwijs veel zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten