Hier staat Lukas al op mij te wachten. Samen lopen we door de douane en gaan vervolgens naar de No.1 Lounge, waar Lukas een member van is. Dat is 1 van de voordelen van het vele reizen; je krijgt heel snel een lidmaatschap van allerlei lounges en je mag een gast meenemen. In dit geval geluk voor mij, want ik ben vandaag de gast van Lukas!
Het is druk in de lounge, maar we vinden een mooi plaatsje bij het raam. Op de menukaart staan vele smakelijke gerechten die ik gratis kan bestellen, maar ik zit nog helemaal vol van het ontbijt, dus ik hou het enkel bij een paar glaasjes Baileys en wat noten en fruit (waarvan ik ook wat in mijn tas stop voor tijdens de vlucht).
Om 12:15 uur lopen we naar de gate, waar het vliegtuig al op ons staat te wachten. Gisteren was ons mantra: “Let’s pray for delay”, maar vandaag willen we graag op tijd vertrekken. En dat lukt! Na grondige inspectie zeggen we Engeland gedag en zijn we onderweg.
Een paar minuten na het opstijgen geven we elkaar een fistbump. Want wat blijkt? We zitten in een kist die amper is schoongemaakt! Boven ons zijn een aantal vage (eet?)vlekken te zien, voor ons barst het van de koffievlekken, aan de zijkant van mijn stoel zit kauwgom geplakt en bij de bagagebakken ligt me toch een laag stof! Geen probleem voor ons, maar we maken wel overal foto’s van. Want overal vlekken = Avios!!! En voldoende Avios = gratis vluchten! Ja, wij zijn weer als een kind zo blij.
De service aan boord is goed, en ook het eten smaakt prima. Tijdens de vlucht vermaakt ik mij met een drietal films en het schrijven van de eerste twee verslagen. Het is een twaalf uur durende vlucht, maar de tijd vliegt voorbij. Omdat we lekker voor in het vliegtuig zitten, zijn we ook razendsnel bij customs & immigrations. Bij immigrations wordt er alleen gevraagd hoe lang ik van plan ben om te blijven. Wat een verschil met immigrations van de VS en China! Niks geen gezeur, enkel een stempel in mijn paspoort en klaar.
Het wachten op mijn bagage duurt daarentegen wel verschrikkelijk lang! Mijn tas is 1 van de laatste die op de band komt rollen en ik slaak een zucht van verlichting als ik hem mijn kant op zie rollen. Het zou niet de eerste keer zijn dat mijn bagage schittert van afwezigheid, en ik ben altijd opgelucht als ik mijn tas weer in mijn armen kan nemen.
Wie ook schittert van afwezigheid? Mijn taxi chauffeur. Voor vertrek had ik met het B&B afgesproken dat ik zou worden opgehaald en dit had ik vanochtend nog extra bevestigd. En er staan erg veel chauffeurs die bordjes omhoog houden met daarop de namen van hun passagiers, maar mijn naam staat er niet bij. Nee he! Ik probeer contact te krijgen met het B&B, maar echt vlot willen ze niet reageren. Gelukkig ben ik niet de enige chauffeur-loze reiziger. Er staan aardig wat andere Nederlanders in hetzelfde schuitje. Zo nu en dan geven we elkaar een bemoedigend knikje, zo van: We worden nu vast snel opgehaald. Op een gegeven moment loop ik even een rondje als ik ineens achter mij hoor: Miss Jennyfer?!
En jawel, daar is mijn chauffeur!!
Alleen blijkt dit niet mijn chauffeur te zijn… Het is de chauffeur van twee Nederlandse mannen die hetzelfde B&B hebben geboekt als ik. Maar omdat mijn single room al was vergeven voor vannacht, heeft het B&B mij ondergebracht bij hun zusterlocatie, waar ik gisteren al mee akkoord ben gegaan. De chauffeur van de zusterlocatie staat nog in de file en het B&B wilde laten weten dat ze me niet zijn vergeten, dus moet hun eigen chauffeur blijven wachten totdat ik word opgehaald. Nadeel voor de twee Nederlandse mannen is dat zij ook moeten blijven wachten tot mijn chauffeur er is!
Een klein kwartiertje later kunnen we allemaal op weg naar ons verblijf. We rijden welgeteld 5 minuten en staan dan muurvast. File! En niet zo’n beetje ook. Ik wil het liefst zo snel mogelijk naar bed, maar hier is niets aan te doen, helaas. De chauffeur vindt het echter prachtig! Hij stelt zich voor als Carlos en vraagt of ik van Chinees eten hou. Hij verteld dat ie dol is op Chinees eten en stelt voor dat we ergens een zijstraat inrijden om een hapje te gaan eten en op die manier wachten tot de file wat voorbij is. Gezellig samen, met z’n twee. Ik schud driftig van nee.
Als we later weer rijden komen we langs een of andere salsa tent. Carlos trapt op zijn rem en vraagt of ik van dansen hou. Want het lijkt hem wel leuk om een dansje te wagen. Gezellig samen, met z’n tweetjes. Ik schud weer van nee. Breng mij nou maar gewoon naar m’n B&B, dan kan ik mijn bed in. Gezellig, lekker alleen.
Het B&B, Karla huppeldepup, ligt in de wijk San Isidro. Het is een simpel maar knus verblijf. Ik heb een privé badkamer en er is gratis wifi. Er is ook een grote keuken waar ik snel een warme kruik maak voor mijn koude voetjes. Jawel, ik heb een kruik meegenomen op reis! En daar heb ik geen spijt van. Zodra de kruik warm is nestel ik me in bed. Ik laat het thuisfront weten dat ik goed ben aangekomen en val dan snel in dromenland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten