Een klein uurtje later loop ik naar Victoria Coach Station, vanwaar de EasyBus naar Gatwick Airport vertrekt. Normaal gesproken had ik voor de trein gekozen, maar omdat er vandaag nog stakingen zijn, heb ik voor maar £6 een buskaartje gekocht! EasyBus is zeg maar het zusje van EasyJet en rijdt 24 uur per dag van en naar meerdere locaties in Engeland, en als je tijdig boekt kan je een leuke deal scoren.
EasyBus blijkt echter geen FastBus te zijn. Dit komt mede omdat we midden in het spitsuur zitten en er treinstakingen aan de gang zijn, maar ik denk ook dat we een ietwat slome chauffeur hebben. Op de momenten dat we kunnen doorrijden blijft hij rustig aaan sukkelen en op een gegeven moment zet hij de bus aan de kant van de weg om even een plaspauze voor zichzelf in te lassen. Tja, zo’n man moet natuurlijk ook even een plasje kunnen doen!
De mannen voor mij in de bus raken aardig geïrriteerd. De bus had om 09:10 uur op London Gatwick moeten zijn, maar inmiddels is het tegen tienen en rijden wij nog ergens op de motorway. De vlucht van de mannen gaat blijkbaar om kwart over 10, dus die gaan ze niet halen! Jammer jongens, maar dan hadden jullie maar een bus eerder moeten nemen. Dit soort vertragingen moet je altijd incalculeren, en zelfs als de bus wel op tijd was geweest hadden jullie de vlucht waarschijnlijk alsnog gemist. Mijn vlucht gaat pas om 13:10 uur, dus ik zit heel relaxt te zitten.
Aangekomen bij de North Terminal van Gatwick drop ik snel mijn giga tas bij British Airways en haal ik achter de douane bij Boots een lekkere sandwich en een ijsthee. Ik loop een rondje langs de winkels en ga daarna op mijn gemak richting de gate. Daar staan allemaal stoere en doorgewinterde reizigers te wachten tot ze het vliegtuig kunnen betreden. Ik sta er een beetje kneuterig bij met mijn rugzakje vol met kleurrijke sleutelhangers en een knalrood nekkussen in de vorm van een Chinese draak. Boeien! Ik ben 41 jaar, ik kan doen wat ik wil en als ik met Kermit the Frog aan mijn rugzak en een Chinese draak om mijn nek wil lopen, dan doe ik dat!
Het instappen verloopt lekker vlot. Haast niemand heeft grote trolley’s bij zich (dit is echt een rugzakken vlucht), dus er is boven in de bagagerekken ruimte genoeg. En dat is mooi, want ik heb een bulkhead seat dus mijn handbagage moet wel bovenin worden opgeborgen. Naast de fijne beenruimte heb ik twee raampjes tot mijn beschikking, en een gezellige buurman.
De buurman, Lukas, is met zijn jonge leeftijd al een echte wereldreiziger! Hij werkt voor de Duitse versie van Vakantie Piraten, kent de kneepjes van het flight hacken en de error fares, en vliegt op die manier voor een prikkie de wereld rond. Nu een tripje van 9 dagen naar Peru, en volgende maand even tussendoor naar Mexico. Geweldig toch! We hebben gesprekstof genoeg, en ik merk amper dat we ondertussen al anderhalf uur vertraging heb opgelopen. Blijkbaar is er een of ander technisch mankement en moet dat eerst worden opgelost. Werklui lopen af en aan, en dan krijgen we te horen dat we mogen vertrekken. Stiekem had ik gehoopt op een langere vertraging zodat ik wat centjes kon claimen van British Airways, want nu ik geen inkomen meer heb is iedere euro, pond en sol meegenomen! Maar we zijn op weg. Tenminste… dat denken we! We zijn amper los van de gate als we het bericht krijgen dat de engineer het toch niet vertrouwd en dat dit vliegtuig niet mag vliegen vandaag. We blijven aan de grond en gaan morgen in de herkansing.
Een golf van teleurstelling gaat door het vliegtuig heen, alleen de gekkies op stoelen 16 a en b staan te juichen. Dat zijn Lukas en ik. Want wij weten dat we nu €600 kunnen claimen, en voor een internationale zwerfster zoals mijzelf, is €600 heel veel geld! Met een grote grijns op onze gezichten huppelen we het vliegtuig uit. We moeten eerst weer door de douane en kunnen daarna aansluiten in de rij om onze hotel en eet vouchers op te halen. De mensen voor mij krijgen het Premier Inn aangeboden, en ik vermoed dat ik daar ook terechtkom. Maar nee hoor, ik word vannacht in het Hilton Hotel geplaatst! Sjiek de friemel haha!
Het Hilton ligt bij de South Terminal en ik weet niet hoe snel ik moet lopen om daar te komen. Uiteindelijk had ik er iets meer van verwacht, maar het Hilton blijft het Hilton. De kamer is lekker ruim, er is een zeer comfortabel bed en een heerlijke badkamer. Wat een verschil met het smoezelige hostel van vanochtend! Ik stuur eerst wat app-jes, email met de B&B in Lima om te vertellen van de vertraging en neem vervolgens een lekker heet bad. Wat een verwennerij zeg!
Daarna ga ik naar het Garden Restaurant voor het gratis diner. Dit blijkt een buffet te zijn, met genoeg keuze voor zowel carnivoren als herbivoren. Ik eet mijn buikje rond, socializen met andere gestrande reizigers en duik vervolgens in het fijne bed waar alle emoties loskomen en ik eerst een portie lig te huilen voor ik wat tv ga kijken en daarna in slaap val. Het was een goede dag vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten