Bij Akasaka Mitsuke stap ik uit en loop ik in een paar minuten naar mijn hotel voor de komende 2 nachten, het Centurion Cabin & Spa, een typisch Japans capsule hotel voor vrouwen. Dit houdt in dat ik in een lange gang in een kleine cabine overnacht. De cabine kan worden afgesloten met een rolgordijn zodat ik geen inkijk heb. De capsule is groter dan verwacht. Het heeft een flatscreen tv, een tablet waar ik gebruik van kan maken, er staan meerdere planken om mijn spulletjes op te leggen en er staat een tas voor mij klaar met daarin een kimono, handdoeken en beauty producten zoals een lekker gezichtsmasker. Het hotel is verder voorzien van een sauna, relax ruimte, fitness ruimte, gemeenschappelijke onsen en heerlijke voetmassage. Ook staan er de hele dag lekkere sapjes klaar. Een heerlijk verwen hotel dus!
Uiteindelijk vind ik iemand die Engels spreekt en mij de weg wijst. Als ik bij de tempel ben aangekomen zie ik dat het hek dicht is. Nee he. Ik rammel even aan het hek, maar het is echt op slot. Kan ik er misschien overheen klimmen? Dan bedenk ik dat dit wellicht niet de hoofdingang is, dus ik besluit de stenen muur te volgen tot ik bij een opening kom. En jawel, even later kom ik bij de hoofdingang terecht!
Deze Gotokuji tempel is de geboorteplaats van the beckoning cat. Je weet wel, de Japanse kat die een pootje omhoog houdt en voor geluk zorgt. Het verhaal gaat dat de mooie tempel eerst een klein hutje was waar een arme priester woonde. Er kwam regelmatig een kat bij hem langs waar hij voor zorgde. De priester zei toen tegen de kat dat als hij blij was met de goede zorgen of hij dan voor een beetje voorspoed wilde zorgen. En dat deed de kat! Hij ging voor de tempel zitten met zijn pootje omhoog om op deze manier reizigers te wenken.
Het is tegenwoordig een prachtige tempel! Wat heerlijk om hier rond te lopen! Er is een gedeelte waar the beckoning cat wordt geeerd en waar er honderden beelden van hem staan. Een indrukwekkend gezicht. Wat gaaf om dit te zien! Ook de begraafplaats bij de tempel is prachtig. Ik kijk mijn ogen uit!
Bij het kleine winkeltje koop ik een paar beeldjes en wat wierrook. De beeldjes gaan mee naar huis, maar de wierrook steek ik bij de tempel aan voor mijn lieve poezenkind.
Hierna is het tijd om de rustgevende tempel te verruilen voor het drukke Shibuya. Hier wil ik Hachiko even gedag zeggen. Of tenminste het standbeeld van hem. Hachiko was een hondje die rond 1925 tot 1935 zijn baasje altijd stond op te wachten tot die uit zijn werk kwam. Op een gegeven moment overleed het baasje, maar Hachiko bleef bij het station tot aan zijn eigen dood trouw op zijn baasje wachten. Er is een Japanse film van gemaakt, en ook een Amerikaanse remake met Richard Gere. Een lieve film, een mooi verhaal, dus ik wil Hachiko even gedag zeggen. En ik ben niet de enige! Het beeld wordt omringd door mensen! Ik weet niet of iedereen voor Hachiko komt, want hij staat precies bij 1 van de meest drukke plekjes op aarde, nl de Shibuya Crossing.
Fans van films als Lost in Translation en Fast & Furious Tokyo Drift zullen dit kruispunt ongetwijfeld meteen herkennen. Met de vele (diagonale) zebrapaden is het een feest om de mensenmassa te zien oversteken. En het voelt oom best apart als ik zelf de straat oversteek. Heel even voel ik wat vlinders in mijn buik. Ik ben gewoon in Tokyo! Wheeeee!!
Bij Starbucks kan je het kruispunt van bovenaf zien, maar ook hier is het super druk en vechten om een plaatsje bij het raam. Daar heb ik geen zin in, dus ik ga op zoek naar een leuker tentje voor een late lunch. Ik wil graag een hapje eten bij het Alice in Wonderland restaurant. Tokyo heeft 5 Alice restaurants, alle 5 met hun eigen aankleding. Het restaurant Alice in a dancing land zit hier vlakbij, dus daar ga ik naartoe!
Via google maps kan ik precies zien waar ie zit en zo te zien is het makkelijk te vinden.
Ja, dat had ik gedacht! Ik loop meerdere keren langs de plek waar het restaurant volgens google maps zou moeten zitten, maar het enige wat ik zie zijn winkels. Ben ik nou gek? Ik loop een tijdje heen en weer en ga tenslotte maar bij de Body Shop naar binnen om het daar te vragen. De verkoopster wijst naar het gebouw aan de overkant, daar moet ik zijn. Ik zie alleen een kledingzaak, maar vooruit, ik zal het daar wel even vragen. De verkoopster van de kledingzaak zegt dat ik in het juiste gebouw ben en wijst vervolgens naar de roltrap. Dus ik naar boven, maar ook daar is geen restaurant te bekennen!
Uiteindelijk blijkt dat ik in de kelder moet zijn. Vanaf een zijstraat is er een aparte ingang naar het restaurant en mag ik 2 trappen naar beneden. Nu ik het eindelijk heb gevonden slaat de euforie weer toe. Ik ben sinds klein meisje al dol op Alice en deze restaurants stonden dan ook erg hoog op mijn to do lijstje voor deze reis.
Helemaal blij meld ik mij bij de counter. Hallo, daar ben ik dan! Ik kom een hapje eten en een kopje thee drinken!
De hostess kijkt ietwat sip en verteld dat ze zijn gesloten. Sorry, wat? Gesloten? You have got to be effing kidding me! Maar dan zegt de hostess dat ze om 17:00 uur weer open gaan voor diner. Het is hier heel normaal om tussen lunch en diner een uurtje of twee het restaurant te sluiten, iets wat ik niet wist. Goed, dat uurtje wachten is niet zo heel erg. Ik besluit om de tijd te doden bij de Disney Store, dan vliegt de tijd voorbij!
Twee minuten over vijf meld ik mij bij Alice in a Dancing Land. Voor ik mag plaatsnemen aan een tafeltje moet ik eerst de huisregels doornemen: ¥500 table service, maximaal 2 uur blijven zitten en minimaal 1 hapje en 1 drankje nuttigen. Ik ga hiermee akkoord en word vervolgens door een meisje verkleed als Alice naar mijn tafel gebracht. Jippie!!!
Nog even over de table service. Bij de thema restaurants is het gebruikelijk dat je voor de service betaald. Maar fooi geven is not done in Japan, dus dat heft elkaar weer op.
Goed, ik zit dus aan mijn tafeltje en krijg een super leuk menukaart in mijn handen gedrukt. Dit is in de vorm van een klok en staat vol met mooie tekeningen van Alice en Co. Ik ben helemaal in awe! Het restaurant is ook zo prachtig! Gewoon een pretpark op zich! Midden in het restaurant staat een witte carousel en de muren van zijn beschilderd met mooie plaatjes. Het eten dat wordt geserveerd is ook geweldig leuk versierd en de cocktails zijn verukkelijk! Ik begrijp nu waarom je maximaal 2 uur mag blijven zitten. Ik wil hier nooit meer weg!
Ik smikkel van alle lekkernijen en rek de tijd zo lang mogelijk. Maar dan is het toch echt tijd om te gaan. Bij het afrekenen krijg ik nog een zakje Alice in Wonderland thee mee. Helemaal leuk! Wellicht dat ik later tijdens deze reis nog een ander Alice restaurant ga proberen. Hoewel, er staan nog meer thema restaurants op mijn lijstje!
Voor nu ga ik in ieder geval terug naar het hotel. Even lekker in de sauna en mijn vermoeide voetjes laten verwennen in de voetenmassage bak. Oh, wat is dat een heerlijkheid. Hier wil ik ook nooit meer weg!
Het is overigens enorm gezellig bij de relax ruimte. Iedereen lekker in kimono met een groen sapje en de voetjes in de massage bak. Beetje kletsen, beetje chillen, het is net een pyjama party!
Rond middernacht vind ik het mooi geweest. Tijd om mijn bed op te zoeken en te dromen over katten tempels en Alice cocktails.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten