Nadat ik ben uitgecheckt en mijn koffertje heb afgegeven, ga ik op de City Walk op zoek naar een ander pin automaat. Helaas, ook deze geeft de melding dat ik een ongeldige pas heb. En de volgende automaat spuugt de pas gelijk uit zonder dat ik ook maar een pinnummer heb ingevuld. Dit is het moment dat ik een beetje nare kriebels in mijn buik krijg. Ik krijg een dejavu van een paar jaar geleden, toen op Schiphol mijn kaart was gehackt en mijn hele rekening werd geplunderd toen ik in het vliegtuig naar Orlando zat. Het zou toch niet weer…. ??!!
Ik loop snel terug naar het hotel waar ik mijn rekening check en gelukkig de bevestiging krijg dat alles in orde is.
Maar waarom kan ik dan niet pinnen? Het “Maestro” teken staat toch duidelijk op de automaten aangegeven, en in Kyoto kon ik toch ook zonder problemen pinnen?
Ik besluit om naar het station van Shin Osaka te gaan. Dit is een groot station waar meerdere banken aanwezig zijn, en waar het vast wel moet lukken. En anders pak ik de trein naar Kyoto, daar ben ik met de Shinkansen in een kwartier en met mijn JR pas kan ik toch gratis reizen. Ondertussen stuur ik via Facebook een berichtje naar mijn bank, voor het geval de pas beschadigd is en dit de reden is dat ie het niet doet. Maar goed, in Nederland is het nog midden in de nacht, dus de komende uren verwacht ik geen reactie.
Aangekomen op Shin Osaka zie ik dat overal extra politie en beveiliging staat ivm het bezoek van Obama en de G7 top. Terwijl ik stampvoetend van ATM naar ATM loop, merk ik dat ik extra in de gaten gehouden word. Want wat moet een buitenlandse vrouw bij al die automaten doen? Da’s toch wel een beetje verdacht….
Maar dan zie ik gelukkig een bekend gezicht! Of tenminste, een bekend logo. Dit is van “Seven Bank”, dezelfde bank waarbij ik in Kyoto heb gepind. En jawel, hier word mijn pas gelijk geaccepteerd. Hoera! Opluchting alom.
Aangezien de zoektocht naar een pinautomaat aardig wat tijd heeft gekost, heb ik nu geen tijd meer om naar het kasteel van Osaka te gaan. Het zou nog wel lukken, maar om nu weer op zoek te moeten gaan hoe ik bij dat kasteel kom en me ter plekke moet haasten om alles een beetje te kunnen zien, heb ik geen zin in. Ik ga dus terug naar Universal City waar ik nog even kan relaxen, beetje shoppen en lekker lunchen.
Ik verwijder het FB berichtje wat ik naar mijn bank had gestuurd, haal mijn koffertje op bij het hotel en ga vervolgens weer naar Shin Osaka, waar ik op de Shinkansen naar Tokyo stap.
Drie uur later sta ik in Tokyo op het enorm drukke station waar ik een week eerder ook was. Gelukkig weet ik nu snel de weg te vinden en loop ik in 1 keer naar de juiste metro.
Ook hier is enorm veel beveiliging. In de lange hal van de trein naar de metro staat om de zoveel meter een streng uitziende militair. In deze haast futuristische stad voelt het net alsof ik in een Philip K. Dick boek ben beland. Geen prettig gevoel. Maar eenmaal in de metro voelt het weer als vertrouwd, en aangekomen bij Akasaka-Mitsuke voelt het helemaal als thuiskomen. Wat is dit toch een gezellige wijk!
Ik verblijf in hetzelfde hotel als vorige week, het Centurion Cabin and Spa hotel. In een vooruitziende blik leek het mij prettiger om op dezelfde locatie te verblijven, zodat ik al een beetje bekend zou zijn met de omgeving. Mocht het hotel dusdanig tegenvallen dan kon ik altijd nog op zoek naar iets anders. Maar ik vind het een super fijn hotelletje en heb de hele dag al uitgekeken naar het moment dat ik weer met mijn voetjes in de massagebak kan!
De dames van het hotel herkennen mij nog en ik word dan ook hartelijk verwelkomd. Deze keer verblijf ik echter niet in een capsule, maar heb ik gekozen voor een deluxe room. Iets meer ruimte vind ik wel lekker voor deze laatste nachten.
Later op de avond is het tijd om met wat andere reizigsters uit het hotel een lekker hapje te gaan eten bij een klein tentje om de hoek en een glaasje sake te drinken in een nog kleiner tentje. Gezelligheid!
Terug in het hotel vind ik een berichtje van mijn bank. Ondanks dat ik mijn bericht had verwijderd voordat ze het hadden gelezen, is het toch doorgekomen. De bank komt gelijk met allerlei oplossingen aanzetten, wat ik een prettig idee vind voor het geval er echt een probleem was met mijn kaart. Ik stuur een bedankje en vertel dat het inmiddels allemaal in orde is.
Het einde van de reis is inmiddels in zicht, maar ik mag eerst nog een paar dagen volop genieten van Tokyo. Zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten